Van vroeger uit zijn er diverse gewoontes die nu nog steeds van toepassing zijn. Ook zijn er een aantal tradities van toen die niet meer bepaald standaard zijn bij het trouwen van tegenwoordig. Mocht je nieuwsgierig zijn of er nog tradities bij zijn die wellicht leuk zijn voor jullie trouwdag? Lees dan dit artikel. Bijvoorbeeld: Waarom de trouwjurk van de bruid altijd wit moest zijn? En wat de betekenis is van het bruidsboeket en waar komt het idee van de trouwringen vandaan? Nog even en dan weet je het allemaal.
We hebben het in dit artikel nog wel ouderwets over de bruid en bruidegom, maar dat was vroeger nu eenmaal zo.
De tradities bij het trouwen beginnen we met het aanzoek. Hierbij moest de a.s. bruidegom eerst aan zijn schoonvader om de hand van zijn dochter vragen. Standaard moest hij met een goed verhaal komen om de vader van de bruid te overtuigen. Vroeger ging dat waarschijnlijk over hoeveel koeien en hectares land e.d. hij wel had. Tegenwoordig zou een salarisstrookje ook al prima z’n werk hebben gedaan. Als schoonpa eenmaal zijn toestemming had gegeven was de volgende stap om zijn verloofde ten huwelijk vragen. Bij het aanzoek moest de man op z’n knieën met een mooie ring in zijn hand. Dan kon zij toch geen nee meer zeggen?
Voor de geschiedenis van de trouwringen reizen we af naar de oevers van de Nijl in het oude Egypte. De Egyptenaren wisten dat er vanaf de derde vinger van de linkerhand (de ringvinger dus) een ader rechtstreeks naar het hart liep.
Deze ader heette "Vena Amoris", In het Nederlands is dat de liefdesader. Dus als je geen voorkeur hebt om de trouwring links of rechts te dragen, dan heb je nu een mooie reden om dit op links te doen. En als je dat nu allebei de trouwring op de linkerhand draagt, dan heb je een traditionele verbintenis via jullie liefdesaders!
Officieel slaapt de a.s. bruid in de nacht vóór de trouwdag in haar ouderlijke huis. Als de bruidegom dan op de trouwdag in de trouwauto bij zijn geliefde aankomt, dan geeft hij haar het bruidsboeket. Heel lang geleden werd een soort van bruidsboeket aan de trouwjurk vastgemaakt of als bloemenkrans in het bruidskapsel verwerkt. Er was nog een andere optie voor de bruidsbloemen: het polsboeket. Een mooie krans, verwerkt om de pols van de bruid. Dat polsboeket komen we nog steeds vaak tegen bij de bruiden die liever niet een bruidsboeket willen meeslepen. En dan zijn er nog de witte bloemen in het bruidsboeket: Witte bloemen stonden vroeger symbool voor de maagdelijkheid. En om dit onderwerp met een klapper af te sluiten: In de middeleeuwen werden in het bruidsboeket ook kruiden als knoflook en dille verwerkt. Dit was voor het bruidspaar een bescherming tegen de pest.
Veel bruidjes trouwen in een witte trouwjurk. Ook weer een traditie van enkele eeuwen geleden. Trouwen in witte trouwkleding kwam toen nog helemaal niet veel voor. Want in de middeleeuwen waren de trouwjurken juist rijkelijk versierd en in allerlei kleuren gedragen. De hoeveelheid kleuren gaven de rijkdom van de familie aan. Rond de 17e eeuw ging de bruidsmode veelvuldig over op de zwarte trouwjurk. En rond het einde van de achttiende eeuw werd er steeds meer in een witte bruidsjurk getrouwd. Echter was dat toen wel alleen voor de rijkere families weggelegd. Bruiden uit de families op het platteland trouwden in die tijd nog heel lang in traditionele klederdracht. Vanaf circa 1920 heeft de witte trouwjurk toch wel een vaste plek in de trouwerijen gekregen. Om terug te komen op de titel van dit onderwerp: De witte trouwjurk staat voor puurheid, onschuld én maagdelijkheid. Dan ben je weer helemaal op de hoogte als je op zoek gaat naar jouw droomjapon!
Nog altijd zien we bruiden in trouwjurken met prachtige sluiers. Ongetwijfeld omdat zij dat mooi vinden. In de geschiedenisboeken zien we ook al veel bruiden met sluiers voorbij komen, maar dan was om andere redenen....
Boze geesten
In die tijd werd de bruiden wijsgemaakt dat zij kwetsbaar waren voor betoverende boze geesten. Het gezicht van de bruid werd daarom bedekt met een sluier. De Romeinen deden dit zelfs met vlam gekleurde sluiers om die boze geesten op afstand te houden.
Nee, ik wil niet...
In vroegere tijden koos de bruidegom niet zelf zijn bruid. Dat deed zijn familie voor hem. Men liep dan wel het risico dat de bruidegom nééé zou zeggen als hij zag dat zijn bruid niet echt een deelnemer voor een missverkiezing was. Daarom moest zij dan een sluier dragen. Die mocht zij dan pas afzetten als het ja-woord gegeven was!
Reden 3:
In de Victoriaanse tijd stond de sluier symbool voor rijkdom. De lengte, kwaliteit en gewicht van de sluier stonden symbool voor de status van de bruid en haar. of zijn familie. De bruiden uit het koningshuis droegen uiteraard de langste en duurste sluiers en slepen. Dit zien we overigens nog steeds ziet bij de koningshuizen. En ook bij de rijke artiesten en andere welgestelden die geen interesse hebben in het prijskaartje aan de jurk en de sluier...
Lang geleden al werden aan de trouwkoets van het bruidspaar rammelende blikken geknoopt om boze geesten weg te jagen. Tegenwoordig maken vrienden en familie van de bruidegom meestal de blikjes, bloemen en schoenen vast aan de bumper van de trouwauto van het bruidspaar. Zonder het te weten bezorgen zij het bruidspaar dus een boze geesten-vrije trouwdag.
Nu je dit artikel over de tradities bij het trouwen hebt gelezen ben je vast nog wel geïnteresseerd in meer traditionele regeltjes die vroeger werden toegepast bij het trouwen. Bekijk nu dan ook de pagina etiqetteregels voor de trouwdag. Hier zitten enkele hele leuke onderdelen bij die jullie zelf ook nog kunnen toepassen. Wij zijn benieuwd wat jullie er van vinden!
Dit waren een aantal tradities uit de geschiedenis van het trouwen. Uiteraard kun je er gebruik van maken als je traditioneel bent ingesteld. Het is wel verstandig om dit dan eerst even met jouw partner te overleggen, want overleg is de basis van een goed huwelijk!
Voor bijna alle onderdelen bij het trouwen zijn er wel tradities. Bijvoorbeeld voor het vragen van de hand van de dochter aan de schoonvader of het links dragen van de trouwringen i.v.m. de liefdesader, witte bruidsjurken voor maagdelijkheid, blikjes achter de trouwauto tegen boze geesten, etc... Een aantal hiervan zijn nu nog prima toe te passen als je gaat trouwen.
Zover het bekend is gingen de mensen in de middeleeuwen al trouwen. Het ging toen nog minder om de liefde en meer om de materiële belangen. De familie besliste met wie de dochter moest trouwen. Hierbij ging het dus puur om de bruidsschat die de familie zich dan toe-eigende.
De traditie van blikjes die achter de trouwauto worden meegesleept zijn ervoor om de boze geesten weg te jagen bij het bruidspaar. Dat gebeurde heel lang geleden al achter de trouwkoetsen. Toen geloofden de mensen hier nog in.